Op bezoek bij Johannah

Vandaag met de publicatie naar Kees geweest. Hij was er van onder de indruk. "Dat het dit allemaal teweeg heeft gebracht". Met Johannah gaat het steeds minder goed. Ze is de laatste tijd steeds minder alert. Ze houd het allemaal niet meer zo in de gaten en reageert minder op datgene wat er om haar heen gebeurd. Ze hebben tegen Kees gezegd dat het zo nog jaren kan duren en dat is lang, op deze manier. Het positieve nieuws is dat ze elke middag even in haar rolstoel wordt gezet voor het eten. De doorlig plekken zijn dicht, maar er mag niet veel gebeuren of ze zijn weer open. De tijd die ze in de rolstoel zit goed benutten dus. Toen ik op de groep aankwam waren ze Johannah net in haar stoel aan het zetten. Er heerste een gezellige stemming op de groep door rondhollende kinderen en visite. Daar kwam Johannah aan. Ze was nog wat slaperig, maar naar een knuffel leefde ze op. Ze leek me zowat te herkennen. Het sleutelwoord hiervoor lijkt te zijn "Ik ben het Rachelle de kleindochter van Cor, jouw zus". Johannah en mijn oma hadden een zeer sterke band en als je het over mijn oma hebt reageert ze met haar ogen. Ze krijgen een fonkeltje, heel bijzonder. Ik ben met haar door het gebouw gaan wandelen en ze genoot er aanzienlijk van. Terug in de lift zag ik via de spiegel dat ze in haar kraag een stuk brood had zitten. Ik haalde dit eruit en maakte een grap over dat ze haar eten niet had opgegeten. Ze moest lachen en op de gang mompelde ze" ik heb het niet opgegeten" gevolgd door een lach. Kees stond ons op te wachten en was bijzonder verast door de wakkere staat waarin Johannah verkeerde. Terug op de groep was het smullen van mijn worstenbrood. Grappig hoe ze met een klein lachje en een fonkel in haar ogen duidelijk kan maken dat ze mijn worstenbroodje ook wel zou lusten. Zelf aten ze soep met brood en een krentensnee toe. Toen ik aan Kees vroeg of hij ook een worstenbroodje wilde en hij nee zij, merkte ik aan alles dat Johannah aan gaf maar ik wel. Ze heeft dan ook lekker gepeuzeld. Daarna heb ik haar latend drinken. Koffie lukte niet maar toen ik limonade probeerde ging er een hele beker in en dat scheen in tijden niet gelukt te zijn. Mijn oma was ook zo'n zoetekauw. Kees bedankte me voor mijn bezoek. Johannah was in tijden niet zo geweest. Heel bijzonder. Het afdelingshoofd heeft mijn artikel gelezen en ook zij was onder de indruk. Ze heeft het artikel mee genomen en me gezegd dat ik het zeker naar stichtingen moet sturen.

Deze dag heeft weer een enorme indruk op me gemaakt en thuis gekomen heb ik diverse stichtingen aangeschreven in Nederland en België.